eed

Voor de lippen als ze droog staan, de bronnen waaraan zelfs kamelen sterven

voor de kinderen alleen gelaten met hun extase, hun geluk, de harten stil

grijs vult de muren, de vloer, alleen alleen...

voor de woorden nooit gezegd, dat je mag, dat je kan

dat ze bestaan, de gevoelens in je buik, de golven in je bed

het bonken van tranen in de slokdarm van je diepste weten...

een kus, ik leg mijn ontsteltenis in het gewas, 

een uil weet er vast blijf mee, ik vraag het roodborstje

boven mijn hoofd om een toon en een oor

zo´n zoen geef ik jou, mij.

ik supporter in mijn mensenpak, je bent en je bent meer, 

de kosmische bom tikt ook in mij, ik knipper ritmisch jouw droom tegemoet

een ster, nomadisch, blootsvoets als het moet!

Voor de blaren op de voeten als geen schoen je nog past... 

een wijze aan je poorten

gekomen, een vriend.