huisgeruis

In de keuken staan gevulde glazen potten op een rij verzamelt. Het laboratorium van de kokende vrouw. Zij komt thuis en schuift haar hand door de linzen. Lens Culinaris. De droge linzen maken plaats, kruimelen zich rond haar vingers. De kat hoort het contact ritselen, sluipt op haar nieuwsgierigheid af. Zij rekent op spel. De vrouw denkt aan het mogelijke vallen van de pot, ze hoort het denkbeeldige hagelen op de vuile plastic die de grond bedekt. Het glas zou niet breken. De kat zou wegspringen en meteen op haar passen terug keren, het amusement van de val te lijf gaan.

In dezelfde kleine ruimte bevindt zich ook een toilet en een douche, twee intieme cabines afgesloten met een wit gordijn. Het ene gordijn is waterbestendig, het ander niet. De ruimte omhelst verschillende activiteiten. Zij speelt een scheppende rol in het huis. Zij voedt haar bewoners en hun bezoekers, wast hun lichamen, wast hun kleren, ventileert zichzelf via de doorzichtige golfplaten op het dak. Er worden tanden gepoetst, gesprekken gevoerd. In de nacht gaat de vrouw soms plassen. Het licht blijft uit. De ruimte schemert stilte. Er staat nog een kleine afwas op het aanrecht te wachten. De glazen potten bewaren hun voorraad zoals het hoort. Er wordt goed voor hen gezorgd. Regelmatig worden zij gebruikt en bijgevuld. Nog nooit is er één gevallen.

De keuken is vol van voorwerpen.

De tweede bewoner ben ik.